در نوشتن داستان میتوانیم روش های مختلفی را برای روایت انتخاب کنیمنوع اول روایت، روایت اول شخص (من راوی) است که در آن راوی یکی ازشخضیت‌های قصه است و نویسنده حضور محسوسی ندارد و مسیر داستان را از طریق راوی هدایت میکند و ردی از خود به جا نمیگذارد. در این نوع از روایت، افکار پنهان شخصیت و احساسات او بیان میشود.نوع دوم، راوی دوم شخص (تویِ راوی) است. در این روش، خطاب راوی مستقیما به خواننده داستان است به طوری که خواننده به عنوان شخصیت داستان فرض میشود و این موضوع همزادپنداری مخاطب با اتفاقات و شخصیت‌های دیگر را تقویت میکند.
(این نوع از روایت در ادبیات معاصر ایران نادر است)و روای سوم شخص که متداول‌ترین و در عین حال منعطف‌ترین حالت روایت است؛ راوی در این نوع شخصیتی در داستان نیست و همه را با ضمیرهایی مانند او یا آنها مورد خطاب قرار میدهد. این مدل به دو نوع اصلی تقسیم میشود.
در نوع اول راوی از افکار و احساسات شخصیت‌ها حرف میزند و خواننده را در جریان آنها قرار میدهد
و
در نوع دوم خواننده صرفا توسط راوی از اتفاقات و رفتارهای شخصیت‌ها آگاه میشود و از افکار و احساسات آنها بیخبر است.